آخرین مطالب
امکانات وب
مولانا در 800 سال پیش در مثنوی و غزلیات خود به موضوع مهمی در فهم اشتباه انسان از زندگی اشاره می نماید که هنوز پس از این همه سال کمتر فردی است که به این اشتباه بزرگ و تاریخی پی برده باشد و آن را درک کرده باشد و یا متاسفانه اگر هم درک کرده باشد توانسته باشد به تمام و کمال به آن ایمان آورده باشد و آن را در وجود خود به مرحله اجرا در آورده باشد.
و اما آن موضوع مهم این است که اولاً ما انسانها در هر لحظه از زندگی توجه مان یا به یک موجود بیرونی (اعم از خود و غیر خودمان) جلب میشود و یا به تصویر آن موجود که در درون ذهن ما ثبت شده جذب و جلب میشود. توجه ما یعنی مصرف کردن هشیاری زنده این لحظه که خداوند آن را با اعطای زندگی به ما آن را در اختیار ما گذاشته و ما از طریق توجه به هر چیزی قادریم آن را زنده و فعال کنیم مثلا اگر ما حتی به یک تصویر مرده و فراموش شده در ذهن مان که از اتفاقی بوده که سالها پیش برایمان اتفاق افتاده و گذشته، توجه کنیم و این هشیاری خداوند را صرف آن کنیم قادریم آن تصویر را دوباره زنده و فعال کنیم و آن را به عرصه زندگی این لحظه خود آوریم و از استفاده درست و یا حتی نادرست از آن بکنیم.
ثانیا متاسفانه ما بیشتر این هشیاری و هبه خداوند را صرف توجه به اشیاء و تصاویر بیهوده و یا حتی مضر می کنیم و کمتربه سیستم حاکم و این دستگاه عظیم هشیاری که بر جهان هستی حاکم است می کنیم مولانا در این زمینه می گوید منگر در آفریده بنگر در آفریدن یعنی به این سیستم عظیم آفرینش توجه کن نه به آفریده ها . این نحوه توجه و نگرش شامل اکثریت ما انسانها یعنی بیش از ۹۹/۹۹ درصد ازما مردم می شود.
سیستم حاکم بر جهان هستی و موجودات اگر‌چه دیده نمی شود ، اما هم وجود دارد، هم زنده است و هم ازجنس هشیاری و فکراست ، فکری متفاوت از نوع فکر ما که غالبا تصویر اشیاء و مرده است و تا واقعیت و زنده شدن و زندگی بسیار فاصله دارد. جنس فکر و هشیاری ما و جنس سیستم حاکم بر جهان هستی یکی است هر دو، زنده و عین واقعیت این لحظه و از جنس آفریدن و آفرینش هستند.یک فضا و انرژی و نوری است که توانسته موجودات را در خود بوجود آورد و به آنها زندگی ببخشد و موجب تحرک، رشد و حیات آنها گردد.
این سیستم نادیدنی است اما انسان های هشیار و باتجربه آن را پس از سالها تجربه، تفکرعمیق و تامل کاملاً حس میکنند و به وجود آن ایمان می آورندو اطمینان پیدا می کنند و نهایتا به آن توجه میکنند. اینسیستم، یگانه، زنده، پایدار و نامیراست و بر اشیا و موجودات پدید آورده خود احاطه کامل دارد. اشیا و موجودات درون این سیستم ، ایجاد میشوند، تغییر میکنند و از شکل و حالتی به شکل و حالتی تازه ترو نو ترظاهر میشوند و بدین ترتیب حیات ادامه پیدا میکند.
از آنجا که اشیاء و موجودات پدید آمده متنوع و متعددند و افکار مردم بیشتر متوجه این تنوعات و تعددات است خودبخود افکار آنها نیز متنوع و متعدد ، متکثر و اغلب با تفاوت و تعارض و تضاد شکل می‌گیرد و منشأ اختلاف نظر انسانها همین تنوع و تعدد و توجه و نگاه آنها به این تنوع ها و تعدد هاست زیرا توجه به این موجودات متنوع و متعدد باعث میشود که پس از مدتی با آنها هم هویت شوند و زندگی را در آنها بجویند و به آن عادت کنند و به آنها ایمان آورند.و توجه شان از اصل موجودات که سیستم و دستگاه آفرینش موجودات است سلب شود.
اما اندک کسانی هم هستند که به سیستم حاکم بر جهان هستی توجه نشان میدهند و نگاهشان به موجودات نگاه سیستمی واز بالاست و در واقع با نگاه ناظرانه و نه نگاه جذب شدگی و هم هویت شدگی به اشیاء و موجودات نگاه میکنند.این ارتقاء نگاه و یا تحول و تغییر درنگاه موجب تحول ژرفی در انسانها خواهد شد که او را از تمام شوربختی های فردی و اجتماعی فعلی اش رهایی خواهد بخشید.
ما انسانها اگر‌چه خود یکی از موجودات جهان هستی هستیم اما باید بدانیم که بدلیل اینکه سیستم حاکم بر جهان هستی را درک و حس می کنیم، پس جنس اصلی ما از جنس همین سیستم و از جنس همین فضا و نور و انرژی آسمانی است. و باید سعی کنیم بیشتر اوقات توجهمان به این سیستم بزرگ جهانی و در واقع اصل خودمان باشد و از جایگاه آسمانی این سیستم جهانی به موجودات و حتا به موجودیت جسمی خود بنگریم و بیشتر یک ناظر و مشاهده گر آسمانی باشیم تا یک موجود بازیخورده و منفعل زمینی.
باده از ما مست شد نی ما از او. عالم از ما هست شد نی ما از او
من از آن شادم و شاکر که خداوند مرا منتخبم کرد که باشم با او...برچسب : نویسنده : 9rezaeima0 بازدید : 211