زاییده شدن (بازگشت) از مادیت به معنویت

هشیاری الاهی که در ادبیات و زبان دینی و عرفانی ازآن به معنویت و عشق هم یاد میشود، زمینه و فضای زنده و فعال هستی است. و مادیات در بسترودردرون آن پدیدمی آیندو تغییروتحول می پذیرند. افکار و اندیشه های انسان هم ازآنجاکه انعکاس و تصویر همین مظاهر مادی درفضای ذهن است همه جزو مادیات محسوب میشوند.

دردل هرپدیده و موجودی که پدیدمی آید و مخصوصا دردرون انسان یک فضای الاهی و هشیاری خاصی قراردارد که حرکت و تغییروتحول آن پدیده را سامان دهی میکندو به اصطلاح زندگی را درآن جاری و ساری می سازد. این فضای معنوی خاص یا روح درانسان با فضای هشیاری عمومی و هشیاری کل یا خداوند مستقیما درارتباط است و ازآن تغذیه می نمایدودراصل زندگی و زنده بودن و حیات ازآن فرمان میگیردوتابع شرایط و سازوکاراوست.

این فضای هشیاری خاص مخصوصا در انسان سیرتحولی داردکه با الهام ازآیه شریفه "انالله واناالیه راجعون" دربدو زندگی دردرون انسان قرار میگیرد و تاپایان دوره حیات او دراین دنیا همراه او خواهدبود و با مرگ انسان دوباره به هشیاری عمومی و خداوند رجعت می نماید.

اما انسان این توانمندی را دارد و به مرحله ای ازرشدوتکامل رسیده که درسنین میانسالی و حتی دربعضی مواردنادر درسنین جوانی واولیه زندگی پس از یکدوره فرورفتن در مادیات و پرشدن ذهن او ازمظاهرواندیشه های مادی یا هشیاری جسمی و رسیدن به تنگنای دنیای مادی پی به این فضای معنوی خاص درخود می برد و با فشاری که از تنگی دنیای مادی برخوداحساس میکند، خودرا پیش از مرگ طبیعی ازقفس ذهن و هشیاری جسمانی ومادیات می رهاندو با فضای هشیاری الاهی خداوند یکی میشود و به اصطلاح از مادیت به معنویت زائیده میشود.