آخرین مطالب
امکانات وب
هیچ امر تشریعی نباید مغایر با نظام تکوینی عالم وضع و تنظیم گردد ، چون در دنیا نظام تکوین بر نظام تشریع وقانون گذاری اقوت دارد. اعتبار قواعد تشریعی منوط به عدم مغایرت آنها با قواعد تکوینی است.
هر فکری که به سر انسان می زند تا به باور تبدیل نشده ، یک حدس ، گمان یا توهم است. اما همین که به باور تبدیل شد ، میشود یک بسته فکری، یک فکر منجمد و یا یک صندوق فکری ثابت. افکار به محضی که منجمد میشوند و به اصطلاح به باور تبدیل میشوند، ارتباط خود را با این لحظه، که لحظه زنده زندگی است از دست می‌دهند و می میرند. دانشمندان معمولاً اگر در آزمایشات علمی و فنی خود موفق نشوند به روش کار و طرح و اندیشه های خود تردید میکنند نه به نظام طبیعت و عالم تکوین. اما آدم های معمولی و باورمند و ذهن محور بیشتر بر کارآمد بودن و درستی فکر و اندیشه و باور خود تاکید میورزند تا بر کارآمدی نظام طبیعت و عالم تکوین. این یک نوع هم هویت شدگی با افکار و باورهای خود است که معمولا مردم دچار آن هستند و از دیدگاه دینی نیز شرک محسوب میشود که گناه کبیره است و باید از آن توبه کرد و پرهیز نمود. به عبارت دیگر باید نظام تکوین و عالم طبیعت و واقعیت را بر نظام تشریع و ذهن اولویت داد و برتر شمرد.
بنابراین هر باور یا بسته فکری (تشریعی) یا سابجکتیو ، اگر خلاف قواعد زندگی و مغایر با قواعد تکوین باشد نادرست بوده و دارنده آن باور باید از داشتن چنین فکر و باوری توبه کند یعنی به نظام تکوین آفریدگار برگردد و ایمان بیاورد.
بسیاری از باورهای مذهبی و سیاسی که در جوامع مذهبی و یا سیاسی کار نمی کنند و نتایج مصیبت باری به بار می آورند، از مصادیق بارز مغایرت تشریع با تکوین می‌باشد. تشریع باید در راستا و هم جهت و مقوم تکوین باشد وگرنه با شکست روبرو میشود. در ضمن باید توجه داشت که اغلب تشریعات زمان مصرف دارند و نباید آنها را در غیر زمان خود بکار گرفت این یک قانون است که باید در تشریع و در فکرسازی و باورسازی خود آن را بکار ببندیم.
من از آن شادم و شاکر که خداوند مرا منتخبم کرد که باشم با او...